معرفی کتاب برف سرخ

عنوان:برف سرخ
نویسنده:سید حسین مرتضوی

19 اسفند 1363 که محدثه 4 روزه بود، من بعد از اذان صبح شروع کردم به تماس گرفتن با مریوان، تا اینکه ساعت 7 صبح موفق شدم تماس بگیرم... یکی از سربازهای سپاخ مریوان گوشی را گرفته بود گفت:

حاجی گشت بوده، همین یک ساعت پیش خوابیده.

گفتم: خانم اش هستم. کار واجب دارم. بیدارش کنید.

رفت بیدار کرد. حاجی آمد گوشی را گرفت. تا جواب سلامم را داد گفت: چه بی موقع زنگ زدی؟!

هم تعجب کردم و هم ناراحت شدم. سابقه نداشت با من اینجوری صحبت کند. بلافاصله لحنش را عوض شد. توضیح داد: همین الان داشتم خواب می دیدم شهید شده ام دارند تابوت مرا می آرند مازندران.

گفتم: حاجی جان! من که قصد نداشته ام تو را از آرزوهایت جدا کنم. محمد مریض شده، محدثه دم به دقیقه گریه می کند. زودتر بیا ما را ببر مریوان... پدر و مادرم پیرند. حال و حوصله ونگ و وینگ بچه ها را ندارند.

گفت: سبحان الله! تو هم عجب فراموش کار شده ای حاج خانم. مگر من همه چی را به تو و دخترم نگفته ام... ولی باز هم دارم بهت می گویم، آمدنی در کار نیست. من به خواب امروزم ایمان دارم.

قبل از خداحافظی گفت:

عماره جان! منتظر باش. همین امروز خبر شهادتم به گوش ات می رسد.

این جمله را با مهربان ترین لحنی که در عمرم از او شنیده بودم به زبان آورد.

یک ساعت بعد رادیو اعلام کرد هواپیماهای عراقی چندبار مریوان را بمباران کرده اند. همین موقع محدثه شروع کرد به گریه کردن. بی اختیار آیه استرجاع به زبانم آمد:

انا لله و انا الیه راجعون.